Deus ille princeps, parens rerum fabricatorque mundi, nullo magis hominem separavit a ceteris, quæ quidem mortalia sunt, animalibus, quam dicendi facultate.
|
‘En Priamus! Sunt hic etiam sua praemia laudi, Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt. Solve metus; feret haec aliquam tibi fama salutem.' Sic ait atque animum pictura pascit inani.
virgilSi genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi.
virgilQuid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames?
virgilImprobe Amor, quid non mortalia pectora cogis!
virgilActa deos nunquam mortalia fallunt.
ovidSunt lacrymæ rerum et mentem mortalia tangunt.
Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames?
Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames?
Pro superi! quantum mortalia pectora cæcæ, Noctis habent.
‘En Priamus! Sunt hic etiam sua praemia laudi, Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt. Solve metus; feret haec aliquam tibi fama salutem.' Sic ait atque animum pictura pascit inani.
Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi.
Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames?
Improbe Amor, quid non mortalia pectora cogis!